Pomoc seksuologiczna

Wśród licznych kobiet, które zgłaszają się do Fundacji po pomoc wiele jest tych, które doświadczyły przemocy seksualnej najczęściej ze strony męża lub partnera. Kobiety te często przez wiele lat nie uświadamiają sobie, że są ofiarami przemocy seksualnej, nie rzadko zmuszanie do kontaktów seksualnych traktują, jako obowiązek małżeński. Nic bardziej mylnego!

Przemoc seksualna, jest rodzajem przemocy, która najbardziej pozbawia człowieczeństwa i obdziera z godności. Jest to zachowanie, którego celem jest zmuszanie do podejmowania różnych niechcianych form aktywności seksualnej lub zachowań o charakterze seksualnym, jak również zdeprecjonowanie seksualności osoby doświadczającej tego rodzaju przemocy. Do form przemocy seksualnej zaliczają się m.in.: dotykanie wbrew woli, zmuszanie do podejmowania nieakceptowanych form kontaktów seksualnych (kontakt oralny, kontakt analny, odgrywanie scen z filmów pornograficznych, sadomasochizm), krytykowanie seksualności, gwałcenie, zmuszanie do prostytucji.

Niestety wiele kobiet nie zdając sobie sprawy z doświadczania przemocy seksualnej pozostaje w związku ze swoim mężem/ partnerem i nie szuka pomocy, by zmienić swoją sytuację.

U 10% kobiet, które doświadczyły przemocy seksualnej, szczególnie tej najbrutalniejszej formy, jaką jest zgwałcenie, występuje syndrom urazu gwałtu, którego objawami są: lęki, poczucie bezradności, szok i niedowierzanie, poczucie winy za zaistniałą sytuację, upokorzenie, obwinianie innych, zaburzenia emocjonalne najczęściej pod postacią depresji, zaburzenia seksualne, zaburzenia snu- zazwyczaj bezsenność i wzmożony stan czuwania, unikanie ulubionych czynności, miejsc i sytuacji, w jakich doszło do zdarzenia.

U wielu kobiet- ofiar zgwałcenia nie zawsze na pierwszy plan wysuwają się tak wyraźne reakcje na podstawie, których można wywnioskować, że dana kobieta padła ofiarą przemocy seksualnej. Objawy, które mogą być niewłaściwie odczytane i dawać błędne przekonanie z czasem następuje ich pogłębianie się (szczególnie depresja, zaburzenia osobowości, zaburzenia seksualne) przy zachowaniu w miarę stabilnego zdrowia psychicznego.

Każda przemoc seksualna powoduje duże spustoszenie w psychice ofiary. Początkowo kobieta zaprzecza lub wypiera traumatyczne wspomnienia z pamięci, stara się wspomnienia te 'odłożyć na bok' usiłując żyć tak, jak gdyby nic się nie stało. Kobieta zgwałcona czuje się brudna i zawstydzona, zraniona psychicznie i fizycznie, ciało postrzega, jako odrażające i często przejmuje na siebie winę za wszystko, co się stało. Wiele kobiet decyduje się utrzymywać w tajemnicy doznaną traumę, bo zdaje sobie sprawę, że społeczeństwo może 'przykleić' im odpowiednią etykietę, co dodatkowo zwiększy ostracyzm społeczny.

Kobiety zgwałcone nie rzadko unikają sytuacji, w których mogłoby dojść do jakiejkolwiek interakcji z mężczyznami, unikają ich spojrzeń, mają często nieuzasadnione podejrzenia, co do ich zamiarów i starają się przebywać tylko w obecności kobiet, gdzie czują się w miarę bezpiecznie. Kobiety po przemocy seksualnej czują się skrępowane i niepewne, wtedy kiedy poruszana jest tematyka seksu czy seksualności w ich obecności, unikają filmów, gdzie mogłyby pojawić się sceny erotyczne. W skrajnych przypadkach u kobiet tych pojawiają się zachowania autodestrukcyjne pod postacią: myśli i/lub prób samobójczych, okaleczania własnego ciała, zaburzeń odżywiania, nałogów lub prostytucji. Wszelkie zaburzenia sfery psychoseksualnej, które uniemożliwiają prowadzenie pełnego i zadowalającego życia seksualnego bardzo często są czasowo tłumione lub ujawniają się dopiero do dłuższym czasie.

To, co łączy kobiety, które doświadczyły przemocy seksualnej to tzw. PTSD (post traumatic stress disorder)- syndrom stresu pourazowego o podłożu lękowym, który początkowo jako stan ostry może z czasem przekształcić się w stan przewlekły (niekiedy nawet po latach od urazu), szczególnie gdy przemoc się powtarza. Charakterystyczne dla tego syndromu, oprócz wspomnianej wcześniej depresji, zaburzeń snu, izolacji, bezradności, unikania sytuacji mogących przypominać o traumatycznym doświadczeniu oraz koszmarów nocnych są flashback'i, czyli krótkie, ale intensywne ponowne emocjonalne przeżycie sytuacji traumatycznej; wybuchy gniewu, agresji i złości.

Należy pamiętać, że żadna dysfunkcja nie uleczy się sama. Z każdym zaburzeniem w sferze seksualnej należy zwrócić się do seksuologa, który podejmie właściwą terapię lub skieruje na odpowiednie badania. Pewne jest, że im dłużej kobieta zwleka z podjęciem decyzji o rozpoczęciu leczenia, tym zaburzenia te ulegają pogłębieniu i utrwalają się, a terapia będzie trwała dłużej.